Naar binnen!

Het leven wordt ‘donkerder’ nu de dagen korter worden. Het najaar doet ons beseffen wat we onderweg zijn kwijtgeraakt. Dat doet pijn en het maakt misschien zelfs onzeker.  

Dus keren we wat naar binnen. Letterlijk of overdrachtelijk, noodzakelijk of vrijwillig. Door corona of de griep, of het weer, maar ook: afscheid moeten nemen van vertrouwde omstandigheden of dierbaren maakt dat we naar binnen keren, vertragen, verstillen.  

‘Tu me manques’, zeggen de Fransen als ze ‘Ik mis je’ bedoelen. Dat zegt zoveel meer dan dat simpele missen of iets kwijtraken dat wij doen. Dat gaat dieper: je ontbreekt aan mij, je mankeert aan mij. Dat gaat over verlies dat pijn doet. En als het donker wordt, voelen we de pijn van gemis misschien nog wel meer. 

Nemen we genoegen met ‘binnen’, door de omstandigheden die ons beperken in beleven wat er ‘buiten’ gebeurt? Wat vinden we er?  

Misschien gaat het naar binnen keren juist over zoveel méér en zijn we op zoek naar datgene -of Diegene- die ons soms zo lijkt te ontbreken. Zoeken we dan niet te veel buiten ons wat zo dichtbij te vinden is, zoals je soms kunt zoeken naar een bril die op je hoofd zit?  

Je hoeft niet te zoeken. Wat echt van belang is vind je dichtbij: vanbinnen. 

– eerder verschenen in Spirit, jaargang 8 nummer 1, september 2022