Als nieuw

Deze week las ik in het nieuws de meest aarde-achtige planeet tot nu toe is ontdekt, onder de naam Kepler 452B. Het is een van de 12 super-aardes die in de bewoonbare zone van hun moederster ligt. Dit betekent dat er water op voor kan komen. Een jaar duurt er 385 dagen. Hij is naar schatting 1,5 keer zo groot als onze aarde en heeft daardoor een goede kans om rotsachtig van grond te zijn. Volgens NASA zouden deze omstandigheden ‘een substantiële kans op het ontstaan van leven’ bieden. Als je er planten naar toe zou brengen, zouden ze er waarschijnlijk overleven, zo wordt gezegd. ‘Earth 2.0’ kopte een wetenschappelijk tijdschrift over de vondst. Cynisch genoeg heb ik eerder eens gelezen dat de aarde, gemeten aan de huidige afvalproductie van de westerse samenleving, de aarde wel 1,5 keer zo groot zou moeten zijn. Het bestuderen van Kepler 452B kan ervoor zorgen dat we beter begrijpen hoe onze eigen toekomst eruit ziet, zegt NASA. Maar met een afstand van 1400 lichtjaar tot de aarde -een lichtjaar is 9,46 biljoen kilometer- zijn we er voorlopig nog lang niet.

Zoiets is niet per ongeluk ontdekt: daar zijn mensen naar op zoek gegaan. En achter iedere horizon lonkt telkens een volgende onontdekte ster of planeet. Hoe meer sterren ze zoeken, hoe meer ze er telkens weer lijken te vinden. Geregeld zijn mensen op zoek naar planeten waar mogelijk leven op voor kan komen. Of nog verder: de mogelijkheden of menselijk leven op een andere planeet mogelijk is, wordt regelmatig onderzocht.

Maar waarom onderzoekt men eigenlijk of het leven op een andere planeet voor ons, mensen, mogelijk is, terwijl we zo een fantastische wereld als onze aarde al helemaal tot onze beschikking hebben gekregen? Waarom onderzoek naar de leefomstandigheden op die planeet, die -al of niet met de nodige aanpassingen- leven daar mogelijk maken? Doen we er dan niet beter aan om te onderzoeken hoe we déze planeet leefbaar maken en houden? Het is al dat we kennen en als we er goed voor blijven zorgen ook het mooiste dat we kennen.

Volgens het scheppingsverhaal -dat door allerlei religies heen veel overeenkomsten kent- mocht ‘de mens’ die wereld eens gaan bewonen, als kroon op de schepping. ‘De mens’ moest er zelf iets van zien te maken. Het paradijs hield op te bestaan, zodra de hebzucht in de wereld kwam. Geluk werd aan voorwaarden verbonden en was niet meer vanzelfsprekend. Het instinctieve overleven had plaats gemaakt voor vooruitdenken en planning. ‘Wij’ werd ‘ik’ en sindsdien werd ‘geluk’ geregeld verward met ‘comfort’. De mens is dan misschien aangesteld als heerser over de schepping, hij toont zich daarbij niet altijd een even goed beheerder ervan. Dat wij als mens dus ´beter weten´ lijkt mij een beetje tegen beter weten in.

(Jawel, ik ben een mens van deze tijd en dus wijs ik de evolutietheorie niet af. Ik hoef maar naar mijn kinderen te kijken, die zowel op mijn man als op mij lijken en ik snap dan best dat die hypothese waarheid moet zijn. Maar ik ben ook een gelovige van deze tijd en dan realiseer ik me ook dat niets van wat is er zou zijn zonder de scheppende kracht van God. Alleen  door Zijn levensadem is alles dat eens verlangde om te bestaan daadwerkelijk tot leven gekomen. Anders zou er niets anders geweest zijn dan resultaat-loze deeltjesversnellers. Ook dat is mijn waarheid.)

Nee, de wereld is nog niet vergaan en we hoeven niet op zoek naar een nieuwe plek om te kunnen wonen. Tegelijk is de wereld al ontelbare keren vergaan. Aangekondigd door onheilsbodes, of onaangekondigd voor de mensen die plotseling werden overvallen door groot en onoverkomelijk leed. De wereld lijkt in kleine stapjes te vergaan, als we het in hapklare brokken opsnoepen.

Om de wereld tot een plek te maken waar iedereen het goed heeft, is er nog heel wat werk aan de winkel. Dat vraagt om de inzet van mensen. Mensen die zich bewust zijn van hun rol in het leven en hun taak op deze wereld. Die zich realiseren wat hun invloed is op het grotere geheel, of hoe zij dit kunnen beïnvloeden. Mensen die geen producten maken die schade kunnen toebrengen aan mens of natuur, wat ook geldt voor het afval dat door dat proces ontstaat. Die hun rommel achter zich opruimen of helpen om andere rommel op te ruimen. Kortom: dat mensen zich bewust zijn van de ‘ecologische voetstap’ die ze hier op aarde achterlaten. Die delen wat ze in overschot hebben en anderen te hulp schieten, daar waar het maar nodig is. Die beslissingen nemen die het ego voorbij gaan, maar die ten diensten staan van het grotere geheel. Die een ander geen pijn doen, maar juist pleisters plakken of troosten als dat nodig is.

Het is pas eerlijk verdeeld op de wereld, wanneer ‘de Mens’ eindelijk in staat blijkt te zijn om eerlijk te kunnen delen. Tenslotte zijn we nog steeds iets tussen aap en engel in en zullen we de volgende stap in de evolutie maken, wanneer we ons denken verplaatsen van individu naar het groter collectief. Wanneer de mens inziet dat hij met het bestrijden van een ander individu in hoofdzaak zichzelf bestrijdt, ja dan ligt er een wereld voor ons open! We leven niet voor ons zelf alleen en vrijblijvend zijn we hier evenmin. Het is tenslotte geen Luilekkerland. Dan verdienen we hier allemaal ezelsoren als we dat denken.

´En Hij zag dat het goed was´ staat er telkens vermeld bij iedere dag van de schepping. Behalve bij de dag dat God de mens heeft geschapen. Zag God daar soms nog helemaal niets bij? Of heeft De Mens, die min of meer als hoeder van de schepping is aangesteld, er een zooitje van gemaakt? Misschien laat God dat wel expres in het midden. Misschien hebben we als mens niet voor niets vrije wil gekregen en is het daarom nog niet voor ons ingevuld. We hebben als mens de keuze gekregen om goed of slecht te doen. Er is tenslotte nooit melding gemaakt van de achtste dag van de schepping, dus zullen we het zelf moeten waarmaken. En wie weet zeggen we dan aan het eind van de rit: `Ik zag dat het goed was!´

Ons verleden heeft ons gemaakt tot wat we nu geworden zijn, maar de toekomst maakt uit wat we uiteindelijk zullen worden. Als we dat onderzoeken en begrijpen, dan wordt onze toekomst vanzelf duidelijker. Daar hebben we geen nieuwe planeet voor nodig: dan wordt het hier als nieuw!

 

 

 

 

 

 

 

Earth 1.0